Ο Bill Ivy – που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 125 για τη Yamaha το 1967 και ήταν δεύτερος το 1968 και στις δύο κατηγορίες 125 και 250 μετά από μια μικρή παρεξήγηση με τον Phil Read πρώτο οδηγό της YAMAHA– είπε ότι τελείωσε με τους αγώνες μοτοσικλετών.

Με ύψος μόλις 160 εκατοστά, ο Little Bill είχε καταπλήξει τον κόσμο της μοτοσικλέτας όταν έκανε έναν γύρο με ταχύτητα 100,32 mph (161,45 km/h) στην πορεία του Isle of Man με ένα Yamaha V4 125cc ενώ βρισκόταν στο δρόμο για να κερδίσει το TT του 1968. Είχε δει το τσέχικο V4 και μίλησε με τον Franta Stastny στο Ulster GP του 1968, όπου ο Ivy είχε κερδίσει και τις δύο κατηγορίες 125 και 250 μπροστά από τον συμπαίκτη του Read. Ο Stastny τον προειδοποίησε ότι το Jawa δεν ήταν πλήρως έτοιμο και είχε τύχει να αρπάξει κάποιο πιστόνι του στην πράξη, αλλά ο Ivy απάντησε ότι και το Yamaha V4 είχε παρόμοια θέματα και δεν είχε πρόβλημα με αυτό.

Ο Ivy πέταξε στην Πράγα και κοίταξε γύρω-γύρω το εργοστάσιο και το εργαστήριο αγώνων. Έβλεπε ότι οι Τσέχοι δεν είχαν τίποτα σε σύγκριση με τους πόρους της Yamaha, αλλά εντυπωσιάστηκε από τον ενθουσιασμό τους. Και μετά τη δοκιμή του V4 εντυπωσιάστηκε επίσης και από τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας. Υπέγραψε λοιπόν στην Jawa.

Μέχρι τώρα ο V4 είχε νέο πλαίσιο, τα διπλά πίσω αμορτισέρ ήταν ρυθμιζόμενα για το ύψος οδήγησης και χρησιμοποιούσαν σύνθετα ελατήρια. Ένα πιρούνι τύπου Ceriani φρόντιζε το μπροστινό σύστημα, με ένα τεράστιο διπλής ενέργειας, με διπλό πέλμα από μαγνήσιο ταμπούρο μπροστά και ένα μικρότερο μονό ταμπούρο πίσω.

Με έναν αναβάτη του διαμετρήματος του Ivy στο τιμόνι, ο V4 άρχισε πραγματικά να δείχνει τις δυνατότητές του – η οδική συμπεριφορά, το φρενάρισμα και η ταχύτητα ήταν όλα κορυφαία. Αλλά το Jawa είχε ακόμα την τάση να πιάνει όταν τα γκάζια ήταν εντελώς ανοιχτά. Ευτυχώς ο Bill Ivy μπορούσε να τραβήξει τον μοχλό του συμπλέκτη πιο γρήγορα από όσο μπορεί να κλείσει μια παγίδα αρουραίων. Αυτό του χρειάστηκα όταν ο κινητήρας της Jawa ούρλιαξε από αγωνία στον 10ο γύρο του ιταλικού GP του 1969. Αλλά την εποχή του γερμανικού GP στο Hockenheim φαινόταν ότι οι Τσέχοι τεχνικοί είχαν τακτοποιήσει τα πράγματα και ο Ivy τρόμαξε τον Agostini, κυνηγώντας τον μέχρι τη σημαία. Το πιο τρελά σημαντικό όμως ήταν ότι ο Stastny πάνω σε ένα άλλο V4 τερμάτισε τρίτος.

Ο Ivy ήταν σε εξαιρετική φόρμα στο GP της Ολλανδίας. Αν και ξεκίνησε άσχημα, έπιασε γρήγορα το MV του Παγκόσμιου Πρωταθλητή και βούτηξε μπροστά. Διατήρησε το προβάδισμα έως ότου το V4 έγινε V3 και ο Bill επιβράδυνε καθώς το πλήθος βογκούσε από απογοήτευση. Ο Άγκο βρήκε την ευκαιρία να τσιμπήσει μπροστά. Αλλά η 4η ανάφλεξη του Jawa ξαφνικά χτύπησε και ο Ivy άρχισε να κλείνει το κενό.

Το πλήθος του Άσεν ήταν στα πόδια του καθώς ο ορμητικός Ιταλός και ο μικρός Λονδρέζος ούρλιαζαν γύρω από την πίστα, με το κενό να κλείνει με κάθε γύρο. Ο Ivy κέρδισε το προβάδισμα στον 12ο γύρο και οι οπαδοί ξετρελάθηκαν. Ο Άγκο έβαλε τα δυνατά του, αλλά δεν μπορούσε να κρατηθεί κοντά στις τέσσερις μικροσκοπικές εξατμίσεις του Jawa. Ο Little Bill και ο V4 που ούρλιαζε απομακρύνθηκαν για να αποκτήσουν ένα άνετο προβάδισμα. Η κούρσα ήταν στην τσέπη τους… μέχρι που η Jawa του επέστρεψε στους τρεις κυλίνδρους και ο Ivy αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τη δεύτερη θέση.

Οι τεχνικοί της Jawa αποφάσισαν ότι η ηλεκτρονική ανάφλεξη θα έλυνε το πρόβλημα για το V4. Η συνεχής εξέλιξη είχε αυξήσει την ισχύ στους 70 ίππους (52 kW), που ισοδυναμεί με 203 ίππους (151 kW) ανά λίτρο. Υπήρχε ακόμη και μια έκδοση 351 κυβικών που ετοιμαζόταν για να μπορέσει ο Ivy να αντιμετωπίσει τον Agostini στην κατηγορία των 500cc. Φαινόταν ότι ο Little Bill θα είχε επιτέλους την κατάλληλη μοτοσυκλέτα για να σταματήσει τον Agostini από το να τα έχει όλα με τον δικό του τρόπο.

Η επόμενη συνάντησή τους θα είναι στις 13 Ιουλίου στο Sachsenring για το GP της Ανατολικής Γερμανίας.